هرگونه سرنوشت مرگبار برای زمین در 21 دسمبر 2012 میلادی دروغ و بی اساس می باشد

بعد از این همه گمانه زنی و بحث در مورد سال 2012 حالا ناسا هم تصمیم گرفته تا با این دروغ و

ادعای پوچ بجنگند. آقای دون یومانس مدیر دفتر اجرام مجاور زمین ناسا یک فلم ویدیویی و یک

مقاله ارایه نموده که حاوی واقعیت های علمی در مورد اتفاقات آسمانی سال 2012 می باشد. 


آقای یومانس با این کار خود توضیح میدهد که در سال 2012 هیچ اتفاقی نمی افتد. حالا ما هم

خوشحالیم که این مقاله را جزو مطالب علمی برای رد پیش گویی های شوم سال 2012 برای

شما ارایه میدهیم. 

آقای دون یومانس پژوهشگر ارشد علمی ناسا







ماه و زمین از نظر سفینه فضایی گالیله در 16 دسمبر 1992، یعنی 8 روز بعد از رویارویی این

سفینه با زمان. در آن زمان سفینه فضایی گالیله از فاصله حدود 6.2 میلیون کیلومتر به عقب

نگاه کرد تا این تصویر زیبا را از ماه در مدار زمین بگیرد. تصویر از ناسا. 


ظاهرأ در پایان سال 2012 علاقمندی خاصی به اجرام آسمانی، موقعیت و مدار آنها وجود دارد.

من هم مثل شما علاقمند کتاب یا فلم خوبی در مورد اتفاقات فضایی اما فلم یا برنامه های

تلویزیونی در مورد سال 2012 اساس علمی ندارد. حتی خبر های تقلبی و دروغ به نقل از ناسا

نشر شده که گویا در سال 2012 یک اتفاق فضایی رخ میدهد و این اتفاق واقعیت علمی دارد.





نیبیرو نام یک سیاره تخیلی است که در مسیر برخورد با زمین قرار دارد، اما به سادگی می گویم

که چنین چیزی اصلأ وجود ندارد. هیچ شواهد معتبری بخصوص هیچگاه تلسکوپی یا دیگر ابزار

نجومی وجود چنین جسمی را ندیده و وجود آن را رد می کند. حتی هیچ شواهدی دال بر اثرات

گرانشی یا جاذبه ایی این جسم بر هیچ یک از اعضای منظومه شمسی ما دیده نشده.


بناء هیچ پیشگویی معتبری برای اتفاقات نجومی در سال 2012 میلادی وجود ندارد. فعالیت

خورشید همیشه بصورت یک دوره 11 ساله بوده که دوره بعدی اوج فعالیت های خورشیدی بین

سالهای 2010 تا 2012 می باشد. اما زمین بطور منظم این دوره های افزایش فعالیت خورشیدی

را بدون هیچگونه اثرات قابل نگرانی تجربه نموده. میدان مغناطیسی زمین به مثابه یک سپر خوب

ذرات شارژ دار خورشید را همیشه دفع میکند. اما بر اساس یک دوره زمانی حدود 400 هزار

ساله این قطب ها جابجا می شوند. ولی هیچ شواهدی بر تکرار این گونه جابجایی در سال

2012 وجود ندارد. حتی اگر قرار باشد این جابجایی چند صد هزار ساله میدان های قطبی آغاز

شود، هیچگاه بر گردش زمین و یا بر جهت گردش محور زمین تأثیر نمی گذارد و چنین تغییر و

جابجایی فقط در توان رستم دستان یا همان سوپر من فلم های تخیلی است که زمین را از جا

می کند. 
یگانه کشش گرانشی یا جاذبه ایی مهمی را که زمین تا هنوز تجربه کرده و همیشه تحت تأثیر

آن قرار دارد، نیروی جذر و مد میان زمین و ماه است. در چند دهه آینده هم هیچگونه هم خط

شدن میان سیارات پیش بینی نشده و زمین هم در سال 2012 از میان صفحه کهکشانی عبور

نمی کند. در ضمن حتی اگر این گونه هم خط شدن اتفاق بی افتد، اثرات آن بر زمین بسیار کم و

قابل چشم پوشی است. هر ماه دسمبر زمین و خورشید تقریبأ با مرکز کهکشان راه شیری هم

خط میشوند، اما این یک اتفاق سالانه است و هیچ پیامدی هم به دنبال ندارد. 


بنابرین پیش بینی تغییرات شوم یا سرنوشت مرگباری برای زمین در 21 دسمبر 2012 میلادی

همه دروغ و بی اساس می باشد. در قرن های گذشته هم بار ها سرنوشت شومی برای زمین

پیش بینی شده بود. خوانندگان این مقاله کاش همه فلم های دانشمند مهم نجومی آقای کارل

ساگان را دیده بودند. اما برای کسانی که با کار های آقای سگان آشنا نیستند  می گویم که

آقای ساگان چندین سال قبل گفته بود " ادعا های بزرگ و خارق العاده نیازمند شواهد خارق

العاده اند" و باور چنین سرنوشت شوم برای زمین در سه سال بعد دور از تصور است. از سوی

دیگر اگر قرار باشد چنین اتفاقی بی افتد چرا جهانیان بی تفاوت نشسته اند.


کسانی که ادعای چنین اتفاقات شوم و جدی را برای 21 دسمبر 2012 می کنند، باید ثبوت

ادعای خود را هم برای مردم پیش کش کنند. کجاست شواهد این اشخاص؟ دانش این افراد برای

این ادعا بر مبنای چیست؟

 
در واقع این افراد هیچ ثبوتی در دست ندارند و تمام ادعا ها، پیش بینی یا هر گونه اسراری که در

قالب کتب، فلم های مستند و یا مقالات انترنتی در این مورد نمی تواند هیچ واقعیتی را تغییر

دهد. در اخیر می گویم که هیچ ثبوت معتبری برای این ادعا ها وجود ندارد و نمی تواند هیچگونه

اتفاق غیر طبیعی را برای دسمبر 2012 را ثابت بسازد.

 





تاريخ : دو شنبه 22 اسفند 1390برچسب:,
ارسال توسط محمد مهدی یاقوتی

 زمین (به انگلیسی: Earth یا the Earth) سومین سیارهٔ منظومهٔ خورشیدی است که در فاصلهٔ ۱۵۰ میلیون کیلومتری از ستارهٔ خورشیدقرار دارد. این سیاره چگال ترین و از نظر بزرگی پنجمین سیاره از هشت سیارهٔ منظومهٔ خورشیدی است. همچنین در میان چهار سیارهٔ سنگی گردان به دور خورشید (تیر، ناهید، زمین و مریخ) زمین بزرگترین آن‌ها است. گاهی از آن با نام‌های جهان و سیارهٔ آبی نیز یاد می‌شود.[۲۰] نام لاتین آن Terra است.[یادداشت ۴] در منظومهٔ خورشیدی، فاصلهٔ زمین تا خورشید بین فاصلهٔ زهره (یا ناهید) تا خورشید و فاصلهٔ مریخ (یا بهرام) تا خورشید است. زمین جزو سیارات داخلی منظومهٔ خورشیدی به‌شمار می‌آید.

نزدیک به ۴٫۵۴ میلیارد سال (به صورت دقیق تر ۰٫۰۰۰۶ ± ۴٫۵۶۷۲ میلیارد سال)[۲۱] از پیدایش زمین می‌گذرد. و زندگی بر روی سطح آن در طول یک میلیارد سال پدیدار گشته‌است. هم اکنون زمین خانهٔ میلیون‌ها گونه از جانداران است که انسان یکی از آن‌ها است.[۲۲]زیست‌کرهٔ زمین با گذر زمان جو زمین و دیگر شرایط فیزیکی و شیمیایی این سیاره را دچار دگرگونی‌های شگرفی کرده‌است و محیطی را فراهم کرده‌است تا اندامگان زنده بتوانند به رشد و زیست‌زایی بپردازند. همچنین در اثر این دگرگونی‌ها لایهٔ اوزون به دور این سیاره تشکیل شده‌است، لایه‌ای که با کمک میدان مغناطیسی زمین مانع از ورود پرتوهای آسیب رسان خورشید می‌شود و به این ترتیب اجازه می‌دهد در زمین زندگی ادامه یابد.[۲۳] ویژگی‌های فیزیکی، پیشینهٔ زمین شناسی و گردش زمین باعث شده‌اند تا زندگی در این دوره‌ها در آن پابرجا بماند و انتظار آن می‌رود که برای ۵۰۰ میلیون تا ۲٫۳ میلیارد سال دیگر نیز زندگی همچنان ادامه داشته باشد.[۲۴][۲۵][۲۶]

پوستهٔ زمین به چندین لایهٔ سخت یا زمین‌ساخت بشقابی تقسیم شده‌است، این لایه‌ها در گذر میلیون‌ها سال در زمین جابجا می‌شوند. نزدیک به ۷۱٪ از سطح زمین با آب شور اقیانوس‌ها پوشیده شده‌است و باقی ماندهٔ آن را قاره‌ها و جزیره‌ها تشکیل می‌دهند که خود آن‌ها نیز تعداد زیادی دریاچه و دیگر سرچشمه‌های آبی را در خود جای داده‌اند. بیشتر سطح قطب‌های زمین از یخ یا دریای یخ زده پوشیده شده‌است. ساختار درونی زمین پویا است و لایه‌های آن عبارتند از لایهٔ ضخیم گوشتهٔ جامد، یک لایه، هستهٔ بیرونی که مایع است و میدان مغتاطیسی را تولید می‌کند و یک لایه، هستهٔ درونی که آهنی و جامد است.

زمین همواره با دیگر جرم‌های آسمانی بویژه خورشید و ماه در اندرکنش است. هم اکنون زمین با سرعتی ۳۶۶٫۲۶ برابر سرعتی که به دور خودش می‌گردد، به گرد خورشید می‌گردد که این برابر با ۳۶۵٫۲۶ روز خورشیدی یا یک سال نجومی است.[یادداشت ۵] محور گردش زمین نسبت به خط عمود بر صفحهٔ گردش آن ۲۳٫۴ درجه انحراف دارد. این انحراف باعث ایجاد تغییرات فصلی با دورهٔ گردشی برابر با یک سال اعتدالی یا ۳۶۵٫۲۴ روز می‌شود.[۲۷] تنها ماه طبیعی شناخته شده برای زمین، کرهٔ ماه است که از نزدیک به ۴٫۵۳ میلیارد سال پیش گردش خود به دور زمین را آغاز کرده‌است. ماه باعث ایجاد کشند در آب اقیانوس‌ها، پایدار شدن زاویهٔ انحراف محور زمین و کم کم آهسته تر شدن سرعت گردش زمین شده‌است. در آخرین بمباران شهابی تقریبا میان ۳٫۸ و ۴٫۱ میلیارد سال پیش، چندین سیارک و شهاب سنگ با زمین برخورد کرد و دگرگونی‌های درخور توجهی در سطح زمین ایجاد کرد.

جو زمین ترکیبی است از نیتروژن (نزدیک به هشتاد درصد)، اکسیژن (نزدیک به بیست درصد) و چندین گاز دیگر.

بلندترین نقطه بر روی خشکی‌های زمین کوه اورست نام دارد که نزدیک به ۹ کیلومتر از سطح دریا بالاتر است. ژرف‌ترین قسمت دریاها نیز در نزدیکی جزایر فیلیپین در اقیانوس آرام قرار دارد. عمق این ناحیه حدود ۱۱ کیلومتر پایین‌تر از سطح دریا است و به آن درازگودال ماریاناگفته می‌شود.

محدودهٔ دمای هوا بر روی کره زمین میان ۸۹٫۲ (قطب جنوب) درجه زیر صفر تا ۷۰٫۷ (کویر لوت، ایران)[۱][۲]درجه بالای صفر قرار دارد. محیط استوای زمین ۴۰٬۰۷۵۱۶ کیلومتر و وزن زمین ۱۰۲۴×۵۹۷۳۵ کیلوگرم (هشتاد برابر وزن ماه) است. فاصله کره زمین تا کره ماه ۳۴۰ هزار کیلومتر می‌باشد.[۲۸]

انسان‌ها نیازهایشان را از منابع کانی‌ها و محصول‌هایی که از زیست‌کره بدست می‌آید، تامین می‌کنند.[۲۹] نزدیک به ۲۰۰ کشور مستقلدر جهان وجود دارد که انسان‌ها در این کشورها پخش شده‌اند و از راه دیپلماسی، سفر، تجارت و فعالیت‌های نظامی با هم در اندر کنش قرار می‌گیرند. فرهنگ و دانش انسان‌ها با گذر زمان بسیار پیشرفت و تغییر کرده‌است. انسان‌ها زمانی به صاف بودن زمین و بعد نظریهٔ مرکز بودن زمین در جهان معتقد بودند. از دیدگاه‌های امروزی به زمین، می‌توان به دیدگاه فرضیهٔ گایا اشاره کرد.





تاريخ : شنبه 20 اسفند 1390برچسب:,
ارسال توسط محمد مهدی یاقوتی

 موجودات فضايي؛ واقعيت يا خيال؟

 

بيش از پنج ميليون سال است كه هرازگاهي اخباري از رويت بشقاب پرنده‌ها و انسانهاي فضايي گزارش شده است. تاكنون هزاران برگ پرونده محرمانه براي اثبات وجود اين پديده‌ها تحت بررسي قرار گرفته‌اند ولي هنوز هم بسياري از جوانب مربوط به <فضايي‌ها> ناشناخته باقي مانده است. موضع دانشمندان نسبت به اين گزارشات نيز وضعيت را بغرنج‌تر مي‌نمايد. به نظر مي‌رسد كه آنها ميل دارند اين حرف‌ها را رد كنند ولي باز هم چندان به حرف خود اطمينان ندارند. فضايي‌ها ارتباط نزديكي به ارتش، علوم و سياستهاي تحقيقاتي قدرتهاي جهاني دارند و اين موضوع در برخي از مدارك محرمانه موسسات سري دولت‌هايي همچون آمريكا مثل CIA، FBI، وزارت اطلاعات، ناسا و > NORADفرمانداري دفاع هوايي آمريكاي شمالي) وجود دارد.

برخي بر اين باورند كه اين موسسات نه تنها از وجود فضايي‌ها آگاه هستند بلكه سعي دارند تكنولوژي‌هايي شبيه به تكنولوژي فضايي‌ها را نيز بسازند و ظاهرا به دانشمندان گفته شده است چشم خود را بر روي اين موضوع ببندند و در نتيجه موسسات سري به راحتي آزمايشات مخفي خود را انجام مي‌دهند.
<لئوناردو اسپرينگ> فضايي‌شناس آمريكايي از طريق منبعي موثق >كه ميل دارد نامي از او ذكر نشود) مدركي به دست آورد كه حكايت از وجود موجودات فضايي داشت. اين مدرك متعلق به شانزدهم جولاي سال 1947 است و ظاهرا قطعه‌اي از يك <شي پرنده> است. در آن سال پس از كشف اين شي وقتي واحدهاي نظامي و نيروي هوايي آمريكا اين قطعه را مورد بررسي قرار دادند، به اين نتيجه رسيدند كه به دلايل مختلفي ممكن نيست ساخت كشور آمريكا باشد و با اطلاعات دقيقي كه دارند، شوروي نيز نمي‌توانسته آن را بسازد. وقتي كارشناسان نظامي آن شي را دقيق‌تر مورد بررسي قرار دادند، قطعه‌اي شبيه به يك موتور اتمي درون آن يافتند. احتمالا اين نيروگاه شبيه به يك تبادلگر حرارتي عمل مي‌كرده است. يك قطعه پرنده نيز در قسمت جلويي اين شي قرار دارد. دلايلي در دست است كه نشان مي‌دهد اين شي با كنترل از راه دور هدايت مي‌شده است. آيا اين وسيله دليلي بر وجود آدم فضايي‌هاي كاملا پيشرفته نيست؟ و به گفته اين محقق جالب اينجاست كه آن موسسات سري ابرقدرت‌هاي دنيا از اين وسيله بهره گرفته‌اند و از روي آن بمب‌هاي اتمي را ساخته‌اند.

 

آدم فضايي‌ها در ماه

در سال 1969 سفينه <آپولو >11 به ماه فرستاده شد. گروه فضانوردان از جمله <آرمسترانگ>، <كالينز> و <اولدرين> پس از چندين ساعت حركت به سوي ماه، خبر دادند كه چند گلوله نوراني اطراف پايه‌هاي سفينه هستند و با همان سرعت به دنبال آن حركت مي‌كنند. اين گزارش كاركنان مركز كنترل را نگران كرد. سه روز گذشت و هيچ انفجاري رخ نداد و آنها به ماه رسيدند.
دستيار آرمسترانگ سالها بعد در اين باره مي‌گفت: <گلوله‌هاي نوراني در فاصله سه فوتي ما بودند. سه بشقاب پرنده به قطرهاي پانزده تا سي‌متر. مثل اين كه از يك مخزن اصلي جدا شده بودند. صداهاي عجيبي از فرستنده‌ها مي‌آمد. آرمسترانگ موج فرستنده را عوض كرد و به اوپراتور گفت: <مي‌خواهم بدانم جريان چيه؟> اوپراتور خبر نداشت چه شده است و پرسيد: <چي شده؟ آنجا اوضاع خوبه؟> يكي از فضانوردان گفت: <قربان، يك چيزهاي بزرگي كنار دهانه انفجار سفينه هستند. خداوندا! مثل اين‌كه روي آن نشسته‌اند. انگار از روي ماه دارند به ما نگاه مي‌كنند.> پنج ساعت بعد كه روحيه‌ها كمي بهتر شد آرمسترانگ و اولدرين تصميم گرفتند از سفينه خارج شوند و به كالينز گفتند در سفينه آماده بماند تا در صورت بروز خطر به سرعت از ماه فراركنند. دو فضانورد از سفينه خارج و در تاريكي گم شدند. در حالي كه خانواده‌هايشان با چشمان هراسان بر روي زمين به مونيتورها خيره مانده بودند. زمان به كندي ميگذشت تا اين‌كه بالاخره آرمسترانگ و اولدرين باز گشتند و آرمسترانگ آن جمله تاريخي را گفت <براي يك مرد قدم كوچكي است ولي براي بشريت پرشي بلند.> آنها اثري از آن شي‌هاي فضايي پيدا نكرده بودند اما سالهاي پس از آن فضانوردان بارها و بارها چيزهاي مشكوكي را در اطراف خود ديده‌اند.

آيا فضايي‌ها وجود دارند؟
در حالي كه هرگز سند مطمئني از وجود موجودات سيارات ديگر در دست نيست ولي بسياري از مردم نمي‌توانند قبول كنند كه در كهكشاني به اين بزرگي كه اندازه آن در حدود صد هزار سال نوري است، هيچ موجود زنده ديگري نباشد. اين موضوع تا حدي پيش رفته است كه در سالهاي اخير توجه خيلي‌ها به دولت آمريكا و ارتباط آن با فضايي‌ها جلب گشته و در اين رابطه داستان‌هاي زيادي بر سر زبانها افتاده و فيلم‌هاي زيادي ساخته شده است و راست يا دروغ افراد بسياري گزارش داده‌اند كه با چشمان خود آدم فضايي‌ها را ديده‌اند.

تجربه بعد از طوفان
نام من <ليندون> است و در <ساسكس> استراليا زندگي مي‌كنم. مدتي پيش وقتي سگ‌هايم را بعد از طوفان براي هواخوري برده بودم، اتفاق خيلي عجيبي برايم افتاد. وقتي طوفان تمام شد توجهم به آسمان جلب شد. دو ستاره برخلاف بقيه ستارگان نور سرخ رنگي داشتند و سوسو مي‌زدند و كاملا نزديك سطح زمين بودند. اين نورها تقريبا ده دقيقه ادامه داشتند تا اين‌كه من تصميم گرفتم به خانه برگردم. وقتي به سوي خانه مي‌رفتم به عقب نگاه كردم و ديدم كه نور آن دو ستاره خيلي شفاف و سرخ شده است. بعد ستاره كوچك‌تر به سمت ستاره بزرگتر رفت. نور هر دوتايشان مثل ضربان نبض كم و زياد مي‌شد. بعد ستاره كوچك‌تر دوباره به جاي قبلي خود بازگشت و پس از چند ثانيه به سرعت برق جهش كرد و به سوي آسمان رفت و ناپديد شد و كمي بعد خط سرخ رنگي كه از آن باقي مانده بود نيز محو شد. چيزي كه مي‌ديدم برايم باور كردني نبود به همين خاطر با خود گفتم حتما اشتباه كرده‌ام. ولي روز بعد در روزنامه‌ها خواندم كه زني يك بشقاب پرنده را كه نور قرمز رنگي داشته در آسمان ديده است. اين زن حتي پنجره‌هاي اين بشقاب پرنده را نيز ديده بود.

حادثه در اودسا32
سال پيش بود. براي اين‌كه بتوانم قرضم را بدهم خيلي كار كرده بودم. خيلي خسته بودم. به همين خاطر وقتي به خانه رسيدم كمي خوابيدم. آن روز يك روز آفتابي تابستاني بود و تمام اتفاقات در روز روشن افتاد. مادربزرگ من در جنوب شهر <اودسا> زندگي مي‌كرد. وقتي خواب بودم او به همسرم تلفن زد و گفت: به استنلي بگو برود بيرون را نگاه كند. يك بشقاب پرنده دارد به سمت خانه شما مي‌آيد. من خارج از شهر زندگي مي‌كردم و آن موقع خانه‌هاي زيادي آن جا نبود. وقتي بيدار شدم نشستم و كمي در اين مورد فكر كردم و با خود گفتم مادربزرگ آدم جدي است. او شوخي نمي‌كند. بيرون رفتم به اطراف نگاه كردم و ناگهان در سمت غرب شهر، درست بالاي برج راديو و حدودا در يك مايلي خانه‌ام، آن را ديدم. هيچ صدايي نداشت. من و همسرم خيلي هيجان‌زده بوديم. به سمت راديو دويدم و آن را روشن كردم و موج‌ها را عوض ‌كردم. در يكي از موج‌ها گوينده داشت مي‌گفت: شنوندگان عزيز الان درست بالاي سر ما يك بشقاب پرنده است. اين بشقاب پرنده تقريبا 20 دقيقه همان بالا بود. من و همسرم با اتومبيل به سمت برج راديويي رفتيم. با سرعت در اتوبان پيش مي‌رفتيم. بعد به يك جاده ميان‌بر رسيديم كه به سمت محل بشقاب پرنده مي‌رفت. وقتي كمي جلوتر رفتيم ناگهان اتومبيل خاموش شد و به هيچ صورتي روشن نمي‌شد. فكر مي‌كنم اين كار از طرف بيگانگان صورت گرفته بود. بشقاب پرنده كه به رنگ استيل بود، چرخي زد و به سمت شمال رفت و به سرعت از نظر ما پنهان شد.

تعطيلات در لهستان
اين حادثه تابستان امسال اتفاق افتاد. زماني كه براي تعطيلات به <كوزوو> در لهستان رفته بوديم. ما هر شب بعد از شام براي پياده‌روي با چند نفر از اعضاي فاميل بيرون مي‌رفتيم. آن شب هم به دشت و جنگلي كه در نزديكي محل اقامتمان بود، رفتيم. هوا تاريك بود و ما فقط با نور چراغ قوه مي‌توانستيم جلوي پايمان را ببينيم. يكي از پسرعموها يك دفعه گفت: سمت چپمان روي دشت گردباد شده است. به آن جا نگاه كردم ولي چيزي نديدم. چند دقيقه بعد دوباره همان حرف را زد، من دوباره با بيحوصلگي به آن طرف نگاه كردم و برخلاف تصورم چشمم به گردبادي افتاد كه انگار تازه شكل گرفته بود. آن گردباد به شكل سه حلقه ديسك مانند بود كه بزرگ‌ترين آنها بالاتر از همه قرار داشت و هر سه با سرعت‌هاي متفاوتي به دور خود مي‌چرخيدند. اول زياد مشخص نبودند ولي وقتي بيشتر به آنها نگاه كردم واضح‌تر شدند. كمي از آسمان روشن‌تر بودند، پدرم نور چراغ را به روي آن شي انداخت. انگار آن حلقه‌ها فلزي بودند چون از نور چراغ قوه انرژي گرفتند و رنگشان مثل رنگهاي شبرنگ براق‌تر شد. همه‌مان ترسيديم و به سرعت به خانه برگشتيم. ولي آن شي هم دنبالمان آمد، ديگر مطمئن شده بوديم اين نور متعلق به چيزي زميني نيست. وقتي به خانه رسيديم، هنوز آن جا بود.
روز بعد هوا با هميشه فرق مي‌كرد. آن روز باد تندي مي‌وزيد و از صبح يك درخت شكسته روي جاده افتاده بود. نمي‌دانم آن چيزهايي كه در آسمان ديديم چه بودند ولي براي پذيرفتن وجود موجودات فرازميني براي من كافي بودند.





تاريخ : شنبه 20 اسفند 1390برچسب:,
ارسال توسط محمد مهدی یاقوتی

 در جهانی که در آن زندگی میکنیم علاوه بر زمین سیاره های بسیار دیگری نیز پیرامون ما و در منظومه شمسی وجود دارند، سیاره هایی که هریک در عکسهای ماهواره ای که از آنها گرفته شده شکل خاصی دارند و البته در همین عکسها نیز زیبایی های ظاهری بسیار در آنها دیده می شود.

در این بخش والپیپرهایی از عکسهای تهیه شده از سیارات مختلف را برایتان آماده کرده ایم.

عکس ماهواره ای بسیار زیبا از سیاره ونوس
عکس ماهواره ای بسیار زیبا از سیاره ونوس
عکس ماهواره ای از سیاره ای زیبا
عکس ماهواره ای از سیاره ای زیبا
والپیپر بسیار زیبا از کهکشان ها
والپیپر بسیار زیبا از کهکشان ها
والپیپر فضا
والپیپر فضا

والپیپر فضا و کهکشان ها

 





تاريخ : شنبه 20 اسفند 1390برچسب:,
ارسال توسط محمد مهدی یاقوتی
 

این شاید یکی از ملزومات همیشگی داستان های علمی- تخیلی باشد، اما یک شرکت ساختمانی ژاپنی اعلام کرده که تا سال ۲۰۵۰ یک آسانسور فضایی قابل استفاده تولید خواهد کرد. خب، آماده ایستادن در صف آسانسور برای رفتن به فضا باشید!

طبق گزارش های منتشره، شرکت ساختمانی Obayashi Corp گفته است که قصد دارد آسانسوری فضایی با قابلیت جابجایی مسافران به ارتفاع ۳۶۰۰۰ کیلومتری بالای سطح زمین را تا سال ۲۰۵۰ آماده بهره برداری کند. طبق برنامه این شرکت قرار است از نانولوله های کربن که ۲۰ برابر محکم تر از فولاد هستند، برای تولید کابل های این آسانسور استفاده شود. این کابل ها تا وزنه تعادل آسانسور که در ۹۶۰۰۰ کیلومتری سطح سیاره ما قرار گرفته، ادامه می یابند. یعنی ارتفاعی برابر با یک چهارم فاصله زمین تا ماه!

برای رسیدن به ایستگاه بالایی این آسانسور که در ارتفاع ۳۶۰۰۰ کیلومتری قرار دارد، از ماشین های ویژه ای استفاده می شود که توانایی حمل ۳۰ مسافر را داشته و با سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت حرکت می کنند. سخنگوی اوبایاشی می گوید:

در حال حاضر تخمین دقیقی از هزینه های این پروژه نمی توان داشت. به هر حال، ما سعی می کنیم که فرآیند مداومی را پی گیریم که تا چنین کاری مانند یک رویای ساده به انتها نرسد.

اما نویسنده گیزمودو می گوید که می تواند تخمین درستی از هزینه ها داشته باشد: مضحک، غیر ضروری و گرانقیمت! البته همیشه در برابر ایده های جدید چنین نظراتی هم مطرح بوده و باید تا پایان پروژه منتظر ماند و به دنبال کابردهایی جدی تر از مسافرت های تفریحی و فانتزی فضایی برای چنین پروژه عظیمی بود.

البته شاید جالب باشد که بدانید این شرکت تنها مبارز این میدان مسابقه نیست و خبرهایی که سال گذشته میلادی از آزمایشگاه سری گوگل به بیرون درز کرد، آنها هم به دنبال طرح های مشابهی برای آسانسور فضایی هستند! به نظر شما آیا امیدی برای تحقق پیشگویی های آرتور سی کلارک در کتاب سرچشمه های بهشت وجود دارد؟





تاريخ : جمعه 12 اسفند 1390برچسب:,
ارسال توسط محمد مهدی یاقوتی



"توماس هیر" ریاضیدان دانشگاه "گلف کاست" فلوریدا می گوید: یا انسان در این جهان تنها است، یا آنها ما را تنها گذاشته اند!"
"هیر" که نتایج مطالعات خود را در انجمن ریاضیات آمریکا در بوستون ارائه کرده است، بر اساس تخمین‌هایی که وی از مدت زمان مورد نیاز یک جامعه برای جمع آوری منابع و دانسته های تکنولوژیکی برای ترک کردن جهانی که در آن زندگی می کند و سفر به جهانی دیگر به آن نیاز است، به چنین نتیجه ای رسیده است.

بر اساس این محاسبات حتی با سرعتی كمتراز یک درصد سرعت نور، بیگانه ها باید طی 500 سال به نزدیکترین ستاره همسایه خود رسیده باشند.
اگر 500 سال دیگر برای ساخت یک فضاپیما در نظر گرفته شود و سالهای دیگری به انجام ساير کارهای حاشیه ای صرف شود، محاسبات نهایی نشان می دهند تمدنهایی که از قدیمی ترین ستاره های کهکشان راه شیری سفر خود را آغاز کرده اند، اکنون باید به زمین رسیده باشند، اما شواهد نشان می دهند که تا کنون هیچ نشانه ای از آنها دیده نشده است. پس بیگانگان فضایی کجا هستند؟
دلایل متعددی می توانند وجود داشته باشند تا عدم تمایل تمدنهای بیگانه به انسانها را توجیه کنند، یکی از مهمترین آنها می تواند این باشد که انسانها چیزی که مورد نیاز بیگانگان باشد را در اختیار ندارند.
به گفته هیر هر نوع تمدن فضايي احتمالا بیولوژیکی نیست، از این رو به مکانی مانند زمین نیاز ندارد، آنها نیازی ندارند که به زمین آمده و آب آن را به سرقت ببرند. آنها می توانند چنین نیازهایی را در دیگر نقاط جهان برطرف سازند.
هیر با اشاره به وجود تجهیزات پیشرفته ای مانند کپلر که می تواند سیاره ها را در مدار دیگر ستاره ها رصد کند، معتقد است دیده نشدن انسانها به هر دلیلی که باشد، دلیل بر این نیست که بیگانگان از وجود ما آگاهی نداشته باشند.
به گفته وی اگر انسانها بر روی سیاره ای با قدمتی پنج میلیارد ساله به فناوری مانند کپلر دست پیدا کرده اند، تمدنهای بیگانه که 10 ميليارد سال قدمت بیشتری دارند به طور قطع پیشرفته تر خواهند بود.
هیر می گوید: من اطمینان دارم آنها توانایی این را دارند تا بفهمند بر روی سیاره ای حیات وجود دارد یا ندارد، تنها کلروفلوروکربن یا CFC موجود در اتمسفر زمین نشانه ای قابل توجه برای کشف این موضوع است.
"وودز هالی" فیزیکدان دانشگاه مینه سوتا که به تازگی کتابی را درباره چشم انداز زندگی فرازمینی منتشر کرده است می گوید ما اطلاعات دقیقی درباره نحوه آغاز حیات بر روی زمین نداریم تا بتوانیم بر اساس آن حیات بیگانه را شناسایی کنیم، حتی اگر این نوع از حیات در برابر چشم ما قرار داشته باشد.
از نظر وودز سه احتمال وجود دارد: حیات پدیده ای نادر است که قابل قبول ترین احتمال به شمار می رود، حیات ناشناخته است زیرا هربار که به آن نگاه می شود، نسبت به بار پیش تفاوت عمده ای داشته است، حیات در جهان فراوان است و تنها مشکلات تکنیکی مانع از رصد آن می شود.
بر اساس گزارش فاکس نیوز، هالی تمامی این گزینه ها را ممکن می داند، اما به اعتقاد وی برتری با اولین گزینه است، حیات زمین گونه ای نادر از حیات است و ما گونه هایی نادر هستیم.(مهر)





تاريخ : جمعه 12 اسفند 1390برچسب:,
ارسال توسط محمد مهدی یاقوتی

 شامگاه چهارشنبه 7 بهمن ماه مریخ به نزدیکترین فاصله از زمین یعنی 99 میلیون کیلومتری می رسد.


سیاره سرخ فام مریخ، که الهه جنگ در یونان باستان خوانده می شد، در شامگاه 7 بهمن با قرار گرفتن در وضعیت مقارنه به 99 میلیون کیلومتری از زمین و 247 میلیون کیلومتری از خورشید می رسد و فرصت مناسبی برای مشاهده آن با ابزارهای رصدی فراهم می شود.




تاريخ : دو شنبه 8 اسفند 1390برچسب:,
ارسال توسط محمد مهدی یاقوتی

به هر گونه پدیده دیداری در آسمان که قابل شناسایی نباشد شیء ناشناس پرنده یا یوفوگفته می‌شود. مشاهده  (بیش از شصت هزار مورد) اشیاء ناشناس پرنده که بیشتر با نام بشقاب پرنده شناخته می‌شوند مدت‌هاست از سوی افراد بسیاری گزارش می‌شود .
 
اشیای مشاهده شده در آسمان یا در روی زمین را که تعبیر و تفسیر رفتار، حرکت، نمای ظاهری، نورافشانی و سایر ویژگیهایشان در چارچوب دانش ما، مشکل یا غیر ممکن به نظر آید و یا ظاهرا چنان نشان دهد که فناوری آنها نتواند فناوری زمین باشد یوفو می‌نامند.

کلمه یوفو UFO از ترکیب حرف اول نام انگلیسی این اشیاء گرفته شده Unidentified Flying Objects و برابر وفارسی آن «اشیای پرنده ناشناخته» است . 

این اشیاء را بشقابهای پرنده، اشیاء مرموز آسمان، اشیاء فضایی نامتعارف و نامهای دیگر نامیده‌اند. این نامها بویژه اصطلاح بشقاب پرنده و برداشت مردم از ماهیت و منشأ آن توسط مطبوعات عنوان و منتشر و متداول شده‌است. در جامعه علمی از اصطلاح بشقاب پرنده برای اشیاء یاد شده استفاده نمی‌شود، زیرا همه آنها به شکل بشقاب نیستند. اطلاعات جمع آوری شده درباره بشقابهای پرنده در چند دهه گذشته، شامل عکس، مشاهده راداری، شواهد عینی و اثرهای بجای مانده روی زمین یا محیط اطراف محل فرود این شی پرنده، همه دلالت بر وجود آن می‌کنند .



تاریخچه گزارش بشقاب‌های پرندهدر اسناد تاریخی بطور وضوح، مطلبی درباره بشقاب پرنده یافت نمی‌شود، مطالبی که در اسناد تاریخی به عنوان پدیده‌های غیر متعارف نام برده شده‌اند، همان پدیده‌های آسمانی هستند. اگر چه باستان شناسان، در گوشه و کنار جهان، اشکالی را یافته‌اند که تا آنها را به عنوان تصویر سفینه‌های انسان ماورا زمین قلمداد می‌کنند، این برداشتها درست نیست. بشقاب پرنده‌های زیادی در سال ۱۲۷۶ (۱۸۹۷) در آمریکا دیده شده‌اند.

مردم آنها Air ship (کشتی هوایی) نامیده بودند و بعدا آنها را Dirigeable  نامیدند چون  شبیه دیریژابل بودند .

  بشقابهای پرنده به مفهوم امروزی آنها، ابتدا از سال ۱۳۲۲ (۱۹۴۳) تا پایان جنگ جهانی دوم مشاهده شدند که همان  فوفایتر آلمانی ها بوده است 


در روزنامه‌های ۲۲ آذر ۱۳۲۷ (۱۳ دسامبر ۱۹۴۴)، گلوله‌های نقره‌ای شناور در هوا، که متناوبا خاموش و روشن می‌شدند و هواپیماهای شکاری و بمب افکنها را تعقیب می‌کردند، سلاحهای جنگی نازیها معرفی شدند. درست در زمانی که فناوری ساخت موشک و هواپیما به مرحله‌ای رسید که امکان سفرهای فضایی را بطور واقعی متصور کرد، فعالیت  بشقابهای پرنده بطور ناگهانی افزیش یافت .

روز جهانی بشقاب پرنده را باید ۲ تیر ۱۳۲۶  ۱۴ ژوئن ۱۹۴۷در نظر گرفت، زیرا در بعد از ظهر این روز بود برای نخستین بار بعد از جنگ جهانی دوم، گزارش مشاهده بشقاب پرنده در مطبوعات ایالات متحده آمریکا چاپ شد و از این روز صحبت بشقاب پرنده میان مردم شایع شد. مشاهده بیش از بیش بشقاب پرنده در کشورهای مختلف جهان در سال ۱۳۲۶ (۱۹۵۷) سبب شد تا این سال را «سال جهانی بشقاب پرنده» نام گذاری کنند .



ماهیت بشقاب پرنده
بررسی گزارشهای مشاهده بشقاب پرنده توسط افراد مطلع و آشنا، فقط معتبر است. زیرا، بسیاری از کسانی که مدعی مشاهده بشقاب پرنده شدند، اشیاء یا پدیده‌های شناخته شده را به عنوان بشقاب پرنده تلقی کردند. مشهورترین و آشناترین این اشیاء یا پدیده‌ها عبارتند از: موشکهای پرتاب شده توسط هواپیما، ماهواره‌های برخاسته از زمین، شهاب، قطعات شهاب سنگ خرد شده که با انعکاس نور خورشید روشن دیده می‌شوند، روشن شدن ابرهای ارتفاع پایین توسط خورشید، طبقات موشکهای حامل، نورهایی به رنگهای مختلف حاصل از سوختن ماهواره‌ها در جو، گلوله‌های منور نظامی، هواپیماهایی که فرود آمدنشان را علامت می‌دهند، بالونهای آزمایش، کره‌های درخشان یا قرصهای براق و روشن حاصل از انعکاس نور توسط سطوح خارجی هواپیماهای مدرن، دنباله بخار هواپیماها، سطح بالونهای آزمایشی و هر سطح صیقل داده شده، حشراتی که در ارتفاعات خیلی بالا پرواز می‌کنند، پرندگان، هاله نورانی اطراف خطوط سیمهای انتقال برق فشار قوی در اثر احاطه شدن با کریستالهای یخ در زمستان، سیارات، ستاره‌های درخشان، نورافکن، اعلانات نورانی بدنه هواپیما، امواج انعکاس یافته رادارهای دور برد روی صفحه رادار (در اثر تغییرات محلی جو)، هواپیماهای بدون خلبان، سراب نوری جو، سراب الکترونیکی یونکره‌ای، کاغذ سفید سرگردان در هوا که در اثر تابش نور خورشید درخشان دیده می‌شوند، حباب کف و غیره ... 

از میان اشیاء و پدیده‌های نامبرده، هیچ شی به انداره سیاره زهره به عنوان بشقاب پرنده گزارش نشده‌است. دلیل این است که ظهور، قطر زاویه‌ای، رنگ، قرمز شدگی تدریجی، تغییر ظاهری شکل و رنگ هنگام مشاهده با دوربینهای دو چشمی با تلسکوپهای کوچک سبب غیر طبیعی جلوه دادن سیاره زهره می‌شود. از پدیده‌های جوی دیگر که باعث ایجاد تصورات خیالی می‌شوند، بادهای شدید و خشن هستند . 

فعالیتهای غیر عادی خورشیدی و پدیده‌های مختلف جوی در لایه‌های مختلف جو، شفق قطبی، گردبادهای کوچک و ... را می‌توان نام برد. ملاحظه می‌شود که پدیده‌ها و اشیاء گوناگونی به عنوان بشقاب پرنده می‌تواند جلوه‌گر باشد. از میان آنها فقط تعداد کمی مربوط به بشقاب پرنده به مفهوم واقعی است. دلیل گزارشهای نامربوط به بشقاب پرنده، بیشتر از عدم آشنایی مشاهده کنندگان با پدیده‌های طبیعی و عدم اطلاع آنها از وجود اشیاء موجود در فضا و جو زمین ناشی می‌شود.



مشخصات کلی بشقاب پرنده

بشقابهای پرنده صورتهایی از یک شی با پیچیدگی متغیر است و معمولا از شکل هندسی کروی مشتق می‌شوند و به شکل دیسک، بیضوی (شبیه به توپ راگبی)، دوکی، استوانه‌ای و مخروطی دیده شدند. بیشتر آنها به شکل بشقاب با قطری حدود ۷٫۵ متر و با گنبدی به ارتفاع ۱٫۵ تا ۱٫۸ در وسط بودند. بشقابهای پرنده قادرند به سرعت ابعاد خود را تغییر دهند. بشقاب پرنده شی کاملاً مجهزی است که شکل سطح قابل مشاهده آن نقش ثانوی در پرواز دارد و معمولا فاقد بال و چرخ است. این اشیاء وقتی از فاصله نزدیک مشاهده می‌شوند، دارای ابعاد نسبتا کوچک، غالبا کوچکتر از ۲۰ متر هستند، ولی ابعاد انعکاسی راداری آنها تقریبا به اندازه یک هواپیمای جت بوئینگ ۷۰۷ است .

بشقابهای پرنده، معمولاً بصورت دسته جمعی پرواز می‌کنند، ولی بصورت انفرادی نیز زیاد دیده شده‌اند. آنها، گاه در فضا به قطعات کوچکتر تقسیم می‌شوند و در چندین مورد هم قطعات کوچک نورانی بهم پیوسته و شی واحدی را بوجود می‌آورند. ازعجایب اینکه، بشقابهای پرنده قادرند بطور ناگهانی و آنی خود را از نظرها ناپدید کنند. بشقابهای پرنده قابلیت ساکن ایستادن در هوا را دارند و می‌توانند شتاب و سرعت زیاد را داشته باشند. از ویژگیهای جالب و جذابشان نور افشانی آنها است. گزارشها نشان می‌دهند که آنها در دو فاز مختلف تاریک و روشن مشاهده می‌شوند، اغلب روی زمین می‌نشینند، گاه چنان آرام می‌نشینند که گویی روی قشری از مه آرمیده‌اند .

از ویژگیهای دیگرشان، وجود یک یا چند سرنشین در آنهاست که معمولا مایل به مشاهده شدن نیستند. سرنشینان بشقابهای پرنده مجهز به دستگاهی با توانایی تابش پرتوهایی هستند که از میان اشخاص و دیوار عبور می‌کند. سرنشینان قادر به پرواز بوده، اصابت تیر را احساس نکرده و متقابلا می‌توانند مشاهده کنندگان را فلج کنند. در برخی گزارشها آمده که سرنشینان شبیه انسان هستند. بشقابهای پرنده در پرواز در ارتفاعات کم و یا در روی زمین اثرهایی بر دستگاههای ساخت بشر و محیط اطراف بر جای می‌گذارند. بشقابهای پرنده از تواناییهای هواپیماهای مدرن کاملاً آگاهند، از اینرو فاصله خود را اسلحه هواپیماها و توپهای ضد هوایی طوری حفظ می‌کنند تا هموراه در خارج از برد موثر آنها قرار گیرند و می‌توانند کلیه سیستمهای الکترونیکی و موتوری و راداری و ... هواپیماها را از کار بیاندازند .
مشاهده کنندگانی که به بشقابهای پرنده خیلی نزدیک شدند، در معرض آثار رادیواکتیو قرار گرفتند. به علاوه، این اشیاء قادرند رادار را به موقع حس و خنثی نمایند و مانع قفل شدن رادارهای کنترل آتش شوند و در دید رادارهای دور برد واقع نشوند. سرنشینان بشقاب پرنده مجهز به سیستم مولد نیروی دافعه قابل حمل‌اند، که پرواز و شناور شدن آنها را در فضا ممکن می‌سازد. به علاوه، پدیده‌های عدم اصابت گلوله به دستگاه و سرنشینان آن به کمک میدان دافعه قابل توجیه‌اند .

UFO 





تاريخ : دو شنبه 8 اسفند 1390برچسب:,
ارسال توسط محمد مهدی یاقوتی

 بشقاب‌های پرنده نمونه نادری از یک شایعه بصری است که با تصاویر ذهنی جمعی که جنگجویان صلیبی در جریان محاصره اورشلیم لشکریان مستقر در مانز در جریان جنگ جهانی اول یا کاتولیک‌های گردآمده در فاطیما دیده‌اند ارتباط نزدیکی دارد .ریشه‌های این شایعه را می‌توان به کمک دو فرضیه روشن ساخت :یک رویداد فیزیکی واقعی مبنای شکل‌گیری افسانه‌ای متناظر با خود می‌شود یا یک کهن‌الگو تجربه‌ای شهودی به وجود می‌آورد و شایعه پا می‌گیرد .به طور کلی پدیده اشیا پرنده ناشناخته از نقطه نظر روان‌شناختی و تاریخی ارزش بررسی دارد زیرا نمونه‌ای عالی از چگونگی شکل‌گیری یک افسانه یا اسطوره‌های زنده به دست می‌دهد .همچنین روشن می‌سازد که چگونه در طول دوران‌های سرگشتگی و فشار روانی گسترده داستان‌هایی معجزه‌آسا درباره مداخله قریب‌الوقوع موجودات فرازمینی یا قدرت‌های آسمانی پا می‌گیرد .



در برخی موارد گزارش شده‌است که اشیا پرنده ناشناخته دراز کشیده‌اند .در این موارد شباهت اجسام مشاهده شده به نره و مشابهت آن با دیگر نمادهای باستانی الوهیت مقتضی و به‌جاست .اما بیشتر بشقاب‌های پرنده شکل مدور دارند و شبیه نماد تمامیت هستند که به ماندالا معروف است و ای واقعیت که برخی از تصاویر تشکیل دهنده پندارها و شایعات مرتبط با اشیا پرنده ناشناخته نیز تعبیری جنسی ازنرینه  دارند نشان می‌دهد که غریزه نیرومند جنسی در گرد مادینه در پیکربندی این پدیده سهم دارند .

مشاهده اشیاء پرنده ناشناس در طول تاریخیوفو های قدیمی

 



ادامه مطلب...

تاريخ : دو شنبه 8 اسفند 1390برچسب:,
ارسال توسط محمد مهدی یاقوتی

تیمی متشکل از ستاره شناسان بین المللی سیاره ای را در صورت فلکی مار بزرگ کشف کردند که از جنس الماس است…

 

دانشمندان آمریکایی، انگلیسی، آلمانی، ایتالیایی و استرالیایی با استفاده از رادیوتلسکوپ “پارکز” در استرالیا بقایای ستاره غول پیکری را کشف کردند که به سیاره ای از جنس الماس تبدیل شده است.

این دانشمندان در فاصله ۴ هزار سال نوری از زمین در صورت فلکی مار بزرگ توانستند یک تب اختر (پالسار) را با شناسه PSR J1719-1438 کشف کنند.

این دانشمندان دریافتند پالسهای رادیویی که از این پالسار گسیل می شوند به روشی سیستماتیک با تاخیر دریافت می شوند. به این ترتیب توانستند حضور یک سیاره را در مدار این تب اختر شناسایی کنند.

در ادامه تحقیقات که با رادیوتلسکوپ “لاول” در انگلیس انجام شد این ستاره شناسان نشان دادند که جرم این سیاره برابر با حدود جرم سیاره مشتری است درحالی که شعاع آن در حدود نصف شعاع سیاره غول پیکر منظومه خورشیدی است.

براساس گزارش رویترز، به خاطر وجود این چگالی غیرعادی، دانشمندان نتیجه گرفتند که بیشتر این سیاره از کربن و اکسیژن بلوری شده ساخته شده است.

با این ویژگیها، این سیاره می تواند باقیمانده فرایند عجیبی باشد که طی آن ماده گازی یک ستاره غول پیکر قدیمی توسط پالسار جذب شده و سرعت چرخش این پالسار را به ۱۷۳ دور در ثانیه فعلی رسانده است.

به گفته این دانشمندان، بیشتر این سیاره از ماده ای مشابه الماس ساخته شده است و فاصله مدار آن تا پالسار تنها ۶۰۰ هزار کیلومتر است.





تاريخ : پنج شنبه 4 اسفند 1390برچسب:,
ارسال توسط محمد مهدی یاقوتی





تاريخ : پنج شنبه 4 اسفند 1390برچسب:,
ارسال توسط محمد مهدی یاقوتی





تاريخ : پنج شنبه 4 اسفند 1390برچسب:,
ارسال توسط محمد مهدی یاقوتی

صفحه قبل 1 2 صفحه بعد